کسی که لباسش دارای ارزش است،یا به آن ارزش داده شده،و یک موجوده بی ارزش آن را به تن کرده،نمیتواند گزینه مناسبی برای،ورود به سیاست باشد،یک شاه ، یک روحانی یا یک نظامی،
لباسهایی به تن دارند،که مردم،به آن احترام داده اند،پس رسیدگی به حق مردم کوچکترین وظیفه آنان است.نه دزدی آشکارا و جنایات بی شمار...
اما در کشور من هیچ چیز جای خودش نیست،رهبر مملکت من،برای همه چیز تصمیم میگیرد،و وای به حال کشوری که،مردم آن از ترس لال بودن را انتخاب کنند...
صدای اذان تبدیل به ترس شده .صدایی که باید باعث لذت میبود.
این هفت بیجار از ترکیب سیاست و دین خروجی بهتری نخواهد داشت...چاره یک رفراندوم عادلانه است و قول میدهم که جمهوری اسلامی رای نخواهد آورد.